در ستايش فرزانه خراسان كه مخالف فلسفه نبود

هوالباقي
استاد فرزانه خراسان محمدرضا حكيمي كه از چهره هاي بزرگ يزد و اردكان نيز است درگذشت.
او از شاگردان ميرزا اصفهاني و عالمي بزرگ بود كه او و شاگردان بزرگش را تحسين مي كرد ، اما هيچ وقت قيد و بند هيچ گروه و فرقه اي را نپذيرفت و اگر دين ميرزا را فرقه مي ناميد ، مي خواست بگويد:. او با فلسفه مخالف بود و متناقض نيست ، اما بين دين و فلسفه تمايز قائل مي شود.
اما امتياز ويژه استاد حكيمي اين بود كه به توحيد و عدالت تعلق داشت. در حالي كه توحيد و عدالت مسائل مهمي براي انديشمندان ديني ، به ويژه اكثريت ما متكلمان بود ، ديدگاه هاي حكيمي به كرامت اجتماعي عدالت نزديكتر بود و نياكان ما كمتر به آن توجه مي كردند.
تمركز او بر عدالت هر چه باشد ، سخنراني هاي وي در اين زمينه داراي رنگ و محتواي مشابه مولاي متقيان علي (ع) است.
درباره مرحوم آقاي حكيمي حرف زيادي براي گفتن وجود ندارد. او داراي فضائل اخلاقي جامع در دين و فلسفه بود و گفتار ، شيوه و ظاهر او همه نشانه شجاعت ، شجاعت و آزادي بود. اخوان ثالث يك شعر دعا براي بزرگداشت او منتشر كرد و دكتر دليلي وجود داشت كه شريعتي به او سپرد كه در كار خود تجديد نظر كند.
اين ضايعه را به همه آزادگان و افراد صاحب علم و دانش ، عاشقان و شاگردان آنها ، خانواده محترم حكيمي ، به ويژه برادران بزرگوارشان تسليت مي گويم.
خدا رحمت كند كسي را كه آثار بزرگي مانند الحيات خلق كرد در حالي كه تا پايان عمر به عدالت فكر مي كرد.

* رئيس فرهنگستان علوم ايران