خروج پرهزينه آمريكا – گزارشگر يك

خروج غيرمسئولانه نيروهاي آمريكا از افغانستان توازن موجود را برهم زده ، درگيري را تشديد كرده و آن را بي ثبات و ناآرام ساخته است. در هر صورت ، دير يا زود بايد نيروهاي خود را از افغانستان خارج كنيم. اما حتي در اجلاس سران افغانستان در دوحه نيز بايد رويكرد تخريبي اين كشور مورد توجه قرار گيرد. در توافق نامه امضا شده در سال 2019 ، تمركز اصلي بر خروج ايمن نيروهاي آمريكايي از منطقه بود تا ايجاد صلح و ثبات در افغانستان. دستاوردهاي آمريكا در اين توافق طالبان را از نظر نظامي ، اجتماعي و بين المللي تقويت كرد. اين امر باعث تضعيف دولت مركزي افغانستان نيز شد. از آنجا كه دولت مركزي در مذاكرات شركت نكرد و طالبان به آتش بس براي دولت مركزي متعهد نشدند ، بسياري از زندانيان طالبان از زندان آزاد شدند و دولت مركزي افغانستان را از نظر نظامي و رواني تقويت كردند. با ادامه اين روند ، شاهد تضعيف روحيه نيروهاي دولتي و تقويت نيروهاي مخالف هستيم و در نتيجه اين تحولات مي توانيم وضعيت موجود را در نظر بگيريم.

شرايطي كه در صورت ادامه مي تواند عواقب و هزينه هاي گوناگوني براي كشورهاي منطقه داشته باشد و شايد شكل گيري چنين وضعيتي ، يكي از اهداف آمريكا در پيگيري اين خروج باشد. از اين تصوير نمي توان چشم انداز روشني از آينده افغانستان متصور شد زيرا نيروهاي درگير در افغانستان نمي توانند يكديگر را شكست دهند. نه دولت افغانستان قدرت شكست پايدار طالبان را دارد و نه طالبان با تحولات اخير توانسته اند منطقه را در اختيار بگيرند. آنها نمي توانند سازماندهي شوند زيرا از قدرت و توانايي لازم براي تسلط بر سرزمين اشغالي در طولاني مدت برخوردار نيستند. در ابتدا ، اين ساختاري دارد كه رهبران نمايندگاني را در مناطق مختلف تحت اشغال طالبان منصوب مي كنند ، اما هيچ اشاره اي به قانون اساسي ، جامعه مدني ، حضور مردم و انتخابات وجود ندارد. ممكن است برخي از افراد در روستاهاي دور افتاده از دولت انتظار نداشته باشند ، اما كساني كه در شهرهاي بزرگ زندگي مي كنند در برابر طالبان مقاومت مي كنند و جنگ در حال افزايش است.

ترديدي نيست كه مسئوليت مردم افغانستان است كه سالها با رنج و بي ثباتي روبرو هستند و مي توانند آينده افغانستان را تعيين كنند. ايران همچنين به دليل همجواري و مرز مشترك با افغانستان ، اهميت زيادي به امنيت و ثبات براي كابل مي دهد. اگر دولت مركزي در كابل مستقر نباشد ، مسئوليتي ندارد و اين مي تواند بسياري از نگراني هاي امنيتي را به دنبال داشته باشد. همچنين فشار بيكاري به دليل هجوم مهاجران از افغانستان و اوضاع ايران ، مشكلات بهداشتي و هزينه يارانه دولت مشكلات زيادي را براي ايران ايجاد خواهد كرد.

روشن است كه ادامه درگيري و جنگ نمي تواند مشكلات هر دو طرف را حل كند و آينده سياسي روشني را براي افغانستان فراهم كند. طالبان جنبش هاي روستايي قومي هستند كه مي توانند در دولت مركزي شركت كنند. اما مطمئناً همه افغانها به طالبان تعلق ندارند و اين گروه فقط مي توانند نمايانگر بخش كوچكي از جامعه افغانستان باشند. اگر طالبان مي خواهند به اين هدف برسند ، بايد آن را از طريق آشتي و گفتگو افغانستان دنبال كنند ، تجربه نشان داده است كه جنگ نمي تواند راه حل مشكلات سياسي افغانستان و تنها راه دستيابي به اهداف سازش مورد نظر باشد. .

310311