روانشناسي زنان و مردان – گزارشگر يك

“روز زن” و بزرگداشت مقام مادر به مناسبت تولد هجرت زهرا بهانه اي شد تا مشكلات روانشناختي رابطه و تعامل بين زن و مرد را مورد تأكيد قرار دهيم.

مسئله اين است كه در زمينه هاي مختلف ، به ويژه “خانواده” ، منطقي است كه اين تعاملات ممكن است براي تعاملات سازنده و خوب بين زن و مرد خيلي اتفاق نيفتد. يكي از مواردي كه شما به آن نياز داريد آگاهي از “روانشناسي زن و مرد” است.

روانشناسي زنان و مردان چيست؟

اين مفهوم حاكي از اين واقعيت است كه قوانيني در زندگي روانشناختي زنان و مردان وجود دارد بدون اينكه بدانيم كدام شخص نمي تواند تعامل مورد نظر را انجام دهد. برخي از اين قوانين در زنان و مردان مشترك است و بسياري ديگر مختص جنسيت است. روانشناسي زنان و مردان شناخت متقابل برخي از صفات زن و مرد است. اين همچنين به معناي دانستن ويژگي هاي بيولوژيكي و روانشناختي و آگاهي از دنياي ذهني يكديگر است.

بنابراين ، مردان بايد روانشناسي زنان را بدانند و زنان نيز بايد روانشناسي مردان را بدانند. اين برداشت مرحله فرآيند “تغيير نقش” را در درون آنها قرار مي دهد. اگر زن و مرد به حقوق يكديگر احترام مي گذارند و مي خواهند به يكديگر احترام بگذارند ، گاهي مجبور به تغيير نقش مي شوند. اين بدان معني است كه شما مي توانيد ابتدا “وضعيت” طرف مقابل را درك كرده و سپس با شرايط سازگار شويد. درك موقعيت و درك وضعيت طرف مقابل ، توانايي رواني در بيان “رشد شناختي” و “رشد اجتماعي” فرد است. “درك” و “درك” واقعي با تغيير نقش ها و شناخت ويژگي هاي يكديگر حاصل مي شود. گفته مي شود كه زن و شوهر درك نمي كنند. از نظر روانشناختي ، اين بدان معناست كه ما در موقعيت هاي خاص نمي توانيم حالات روحي و رواني يكديگر را درك كنيم. بنابراين آنها نمي توانند جاي يكديگر باشند. ناتواني در حركت نوعي “خودخواهي” يا “خودمحوري” را در افراد ديگري كه معمولاً مقاومت مي كنند القا مي كند. و اين مقاومت آغاز درگيري خواهد بود.

وقتي ما روانشناسي همديگر را نمي دانيم ، انتظاراتمان از يكديگر با توجه به خواسته ها و خصوصيات خودمان تعيين مي شود. اين انتظار باعث ايجاد حالت خودخواهانه يا بي احتياطي نسبت به موقعيت هاي ديگر مي شود كه شروع به شكل گيري احساسات بد براي يكديگر مي كند. چنين افرادي توانايي “همدلي” ندارند و نمي توانند جاي يكديگر باشند. اين دليل اصلي مشكلات مرد و زن است. آنها همديگر را نمي شناسند و نقش را تكان نمي دهند. عدم توانايي تغيير نقش در ده ها مشاوره حضوري با خانواده ها و زوج ها مشاهده شده است. در خانواده درماني و مشاوره ، با آشنايي زوجين با روانشناسي يكديگر و كسب مهارتهاي بازي و انتقال شخصيت ، مشكلات ارتباطي به ميزان قابل توجهي كاهش مي يابد. آگاهي از “شخص ديگر” و توانايي همدلي ، “توانايي” خوب شخصيتي است كه ممكن است از نظر ديگران كامل نباشد. شناخت روانشناسي يكديگر اين توانايي ها را توسعه مي دهد.